ในศตวรรษที่ 11 ในประเทศจีน มีการค้นพบว่าการดับเหล็กร้อนแดงในสนามแม่เหล็กโลกจะทำให้เหล็กกลายเป็นแม่เหล็กอย่างถาวร สิ่งนี้นำไปสู่การพัฒนาเข็มทิศ นำทาง ดังที่อธิบายไว้ในDream Pool Essaysในปี 1088 [7] [8]ในคริสต์ศตวรรษที่ 12 ถึง 13 เข็มทิศแม่เหล็กถูกนำมาใช้ในการเดินเรือในจีน ยุโรป คาบสมุทรอาหรับและที่อื่น ๆ [9] แม่เหล็กที่เป็นเหล็กตรงมีแนวโน้มที่จะลดอำนาจแม่เหล็กด้วยสนาม แม่เหล็ก ของมันเอง เพื่อเอาชนะสิ่งนี้แม่เหล็กรูปเกือกม้าถูกประดิษฐ์ขึ้นโดยแดเนียล เบอร์นูลลีในปี พ.ศ. 2286 [7] [10]แม่เหล็กรูปเกือกม้าจะหลีกเลี่ยงการล้างอำนาจแม่เหล็กโดยการคืนเส้นสนามแม่เหล็กไปยังขั้วตรงข้าม [11] ในปี 1820 Hans Christian Ørstedค้นพบว่าเข็มของเข็มทิศหักเหด้วยกระแสไฟฟ้าที่อยู่ใกล้เคียง ในปีเดียวกันนั้นAndré-Marie Ampèreได้แสดงให้เห็นว่าเหล็กสามารถทำให้เป็นแม่เหล็กได้โดยการใส่เข้าไปในโซลินอยด์ที่ป้อนด้วยไฟฟ้า สิ่งนี้ทำให้วิลเลียม สเตอร์เจียนพัฒนาแม่เหล็กไฟฟ้าแกนเหล็กในปี พ.ศ. 2367 [7] โจเซฟ เฮนรีพัฒนาแม่เหล็กไฟฟ้าต่อไปให้เป็นผลิตภัณฑ์เชิงพาณิชย์ในปี พ.ศ. 2373-2374 ทำให้ผู้คนสามารถเข้าถึงสนามแม่เหล็กแรงสูงได้เป็นครั้งแรก ในปี 1831 เขาสร้างเครื่องแยกแร่ด้วยแม่เหล็กไฟฟ้าที่สามารถยกน้ำหนักได้ 750 ปอนด์ (340 กก.)